Net als in de film

Het was koud, het was donker
Ik was helemaal alleen
Toen de film was afgelopen
Ging ik nergens heen
Ik staarde naar de televisies
Je hoofd gespiegeld in de etalageruit
Je tikte op m'n schouders en je vroeg me
"Ga je vanavond met me uit"

Toontje lager


Of het in Oviedo net als in de film was, weet ik niet, want ik heb de film niet gezien. Maar volger Wim, hartelijk bedankt voor de filmtip. Ik ga die zeker eens bekijken (Vicky Cristina Barcelona met Woody Allen en Penelope Cruz)
Ik zag dat Penelope Cruz er een rol in speelt. Mijn Spaanse juf Lola krijgt altijd jeuk van haar. Toen ik 2006 de film Volver uitkwam, werden er ter promotie waaiers uitgedeeld. Ik kreeg Lola goed op de kast door met zo'n waaier in de klas te gaan zitten. 

Maar aan vage vriendinnen hebben we niets, dus gisteren eerst nog even terug naar serveerster Ana om dit keer een scherpe foto van haar te maken.
'Hola André,' riep ze bij mijn entree.
Kijk, dat gaat de goede kant op.

Hola André!

Daarna naar de kathedraal om mijn Salvadorna (de variant van de Compostela) op te halen. De jongeman die hem uitschrijft en vraagt of het niet moeilijk was op de bergpaden. Het heeft er in de winter flink huisgehouden en het probleem is dat de route door twee autonome regio's loopt: Castilie y Leon en Asturias. Deze wijzen naar elkaar als het gaat om omgevallen bomen opruimen, dus daarom blijven ze liggen. Weer wat geleerd.

Vandaag met de Cercanias naar Aviles. Dat is een soort Sprinter, die net als in Nederland ook geen wc heeft. Maar op de stations kun je nog wel gratis plassen. (Weet u nog volger, op Sloterdijk kost dat 70 cent.

Gratis plassen

Er vindt een klein incidentje plaats. Ik koop een kaartje via de automaat en hoor de printer vruchteloos pogingen ondernemen het af te drukken. Na een paar vergeefse pogingen geeft hij het op en krijg ik alleen het pinbonnetje.
Nu zul je denken, even met je bonnetje naar het loket en dan krijg je daar een kaartje. Nee, de lokettist gaat naar Aviles bellen dat ze daar handmatig het poortje naar de uitgang voor me opendoen.
Maar hoe kom ik dan hier op het perron? Hier staan op de perrons zelf toegangspoortjes. "Gewoon even over de rails hangen,' zegt de lokettist. Zo moeilijk is dat niet. 
Nee, dat is niet moeilijk.
Mijn actie op het perron is echter niet onopgemerkt gebleven zou Reve zeggen. Een man in uniform komt in rustige tred naar me toelopen. "Mag ik uw biljet even zien?' zegt hij op een toon van 'dat heb je natuurlijk niet'
Nee, dat heb ik ook niet, en rustig leg ik de situatie uit. Hij gelooft me in eerste instantie niet.
'Ga het maar bij uw collega aan het loket vragen,' daag ik hem uit. Dat doet hij niet en met een blik van 'ik vind het maar een vreemd verhaal, maar het zal wel, laat hij het rusten.
Enfin, dan heb je geluk dat je Spaans spreekt.

In Aviles kan ik het station niet uit en bij de loketten is niemand te zien. 'Op de kaartautomaat zit een knop voor Informatie, u moet daar even op drukken,' zegt een vriendelijke man. En inderdaad, via de luidspreker hoor ik de stationschef zeggen. Ja, daar is over gebeld, ik open het meest linkse poortje voor u.'

Ook weer opgelost. 

Op het busstation koop ik maar meteen een kaartje voor de bus naar Lugo morgen. Die gaat een keer per dag om 7.30 uur, vandaar dat ik vandaag in Aviles blijf.
Ik vraag maar meteen een stoel bij het raam voordat morgen weer een wijsneuzig wicht haar plek opeist.

Dit pension gaat hem niet worden

In lees op de deur van de Informacion turistica dat die om half 11 open gaat. En inderdaad, op de minuut nauwkeurig doet een aardig jong meisje de deur open (waar is dat befaamde Spaans half uurtje gebleven?
Venir a punto es muy mal educado,' zei Lola vroeger.
Ik krijg van haar een lijstje hotels en pensions en dan begint een vervelend half uurtje. Hotel Don Pedro, hotel 40 nudos (wat moet je nu met 40 naakten?), hotel El Balcon en pension La Fruta zijn allemaal 'completo. 
Gelukkig heeft Pension El Parque nog plaats. 

Pension El Parque

Pension El Parque is op de tweede verdieping boven een speelhuis. Een man op leeftijd met een enorme grijze baard en een zonnebril op doet de deur open. Ja, hoor, hij heeft nog een kamer. Geen gedoe met inchecken en paspoort laten zien. 40 euro en we praten nergens meer over.
Het raam kijkt uit op een soort stortkoker. 'Lekker rustig,' zegt de grijsaard, 'want buiten op straat is een hoop herrie.'

Ja, zo heb elk nadeel zijn voordeel.

Fabada

Het middagmaal laat ik me goed smaken. Fabada, een Asturisch stoofpotje met bonen en worst en chorizo en een cachopo (soort Asturische cordon bleu).

Cachopo

Het regent vandaag. 

Op tv is het weerbericht en een item dat het boven 1200 meter weer is gaan sneeuwen in de bergen van Leon. Wat een geluk dat ik dat dinsdag niet had (toen ging de route tot 1600 m).

El tiempo

Nieuws op tv: nieuwe sneeuwval boven 1200 m

O ja, vandaag stopte de trein op  twee stations waar aan gewerkt werd. Net als in de metro van Madrid klonk het toen door de intercom
Estacion en curva. Tengan cuidado para no introducier el pie entre el coche y andén.
Ja, je voet niet tussen de wagon en het perron introduceren. Dag klinkt toch veel mooier dan: pas op bij het uitstappen.
En dan nog die subjuntivo in derde persoon meervoud. 
De bedenker van die zin mag voor mij de Nobelprijs voor literatuur krijgen.