Ha, een handdoek!!

Ach zou die school er nog wel zijn
kastanjebomen op het plein
de grote deur
platen van ridders met een kruis
en van Goejanverwellesluis
geheel in kleur

Willem Wilmink

De pelgrimsherberg is vandaag in de oude school van Buiza. Vandaar de opening met dit fraaie lied geschreven door Willem Wilmink.

Albergue de peregrinos in Buiza

Om de sleutel te krijgen moest je bellen met Angel. Deze Angel bleek een oud vrouwtje zonder tanden te zijn van wie ik na een moeizaam telefoongesprek begreep dat ze niet naar de herberg kon komen, maar dat ik naar haar moest komen. En dan nog eens uitvinden waar ze dan woonde. Enfin, het is uiteindelijk goedgekomen.

Met veel bedden

Even iets anders. Op Schiphol werd ik aangenaam verrast door het gewicht van mijn rugzak, 7,1 kilo.
Minder aangenaam verrast was ik later door het feit dat ik van allerlei dingen niet mee had genomen.
Geen slaapzak, niet onoverkomelijk, er zijn overal dekens, maar die zien natuurlijk nooit eens een lekker sopje. Geen pet, ook niet handig met die felle zon. En evenmin een handdoek, toch een handig attribuut na het douchen.
Maar hier in de herberg alle kasten maar eens opengetrokken en wat zie ik?  De apostel heeft een handdoek voor me klaargehangen. En niet zo'n lap waarmee je op zaterdagmiddag na het plakken van lekke fietsbanden, je handen afdroogt. Nee, zo'n sneldrogende ultramoderne vezel die je voor grof geld in de buitensportzaak kunt kopen.
De rechtmatige eigenaar zal m wel niet meer komen halen en ik ben er blij mee.

De apostel heeft een handdoek voor me klaargehangen 

De herberg in La Robla was aan de rand van het dorp en daar ik geen zin had terug te lopen om een ontbijt te scoren, zelf maar wat geregeld. Een stuk brood van gisteren dat ik van de avondmaaltijd mee had genomen, een schijfje 'lachende koe', een stukje droge worst en een glas water want theezakjes waren niet te bekennen.
Het zal trouwens toch niet gemakkelijk worden vandaag om inkopen te doen. Er zijn nauwelijks winkels en het is vandaag 23 april, een feestdag in Castilie y Leon waarop veel gesloten is.

Het ontbijt vandaag 

Het blijkt echter allemaal erg mee te vallen (pelgrim heb toch eens wat meer vertrouwen!)
Bij de Ermita Buen Suceso is een cafetaria waarvan de eigenaar een bocadillo tortilla voor me klaarmaakt om mee te nemen.

De besneeuwde toppen wachten op de pelgrim

In Pola de Gordon (nee, niet die verschrikkelijke zanger) maakt bardame Rosa van de koffie een waar kunstwerk (en dat voor 1 euro 10).

Koffie als kunstwerk

In het dorp is slechts 1 supermarkt open waarvan de uitbater op leeftijd in zijn eentje zowel de groente- en de vleesafdeling moet bedienen en ook nog de kassa. Ik wacht geduldig 10 minuten voordat ik 2 bananen krijg en ook nog eens 10 minuten bij de kassa. Ik spreek hem maar bemoedigend toe dat ik geen haast heb (en dat heb ik ook niet).
Volgens mijn gidsje zijn er de volgende 46 km geen winkels en je kunt maar beter wat in huis hebben (in dit geval je rugzak die nu een stuk meer dan 7,1 kg weegt).

Rugzak met boodschappen

De weg naar Buiza

En ook in Buiza zijn er geen winkels en de plaatselijke bar serveert geen voedsel.
Dat was overigens nog niet zo makkelijk om die bar te vinden. De weinige sterveling die ik op straat tegenkwam bezwoer me dat er een bar was die om 3 uur open ging, maar om half viert had ik hem nog steeds niet gevonden.
Uiteindelijk maar een oude taktiek geprobeerd. Op het geluid afgaan. Bij een huis met een buitentrap dat er totaal niet als een cafe uitzag ging ik naar boven waar ik binnen een groep luidruchtig kaartende mannen aantrof.

De plaatselijke bar

En zo ziet het er van binnen uit

Morgen wordt een spannende dag. 22 km waarvan 15 door een desolaat bergachtig terrein. Dus straks goed naar het weervrouwtje kijken want in de bergen kan het weer snel omslaan.
En ook in het dorp van morgen zijn er geen voorzieningen, maar volgens mijn gidsje is hospitalera Marisa graag bereid een maaltijd voor de hongerige pelgrim te maken. Ik zal haar aanstonds eens bellen.

Geen wifi
O ja, en ook in het dorp waar ik vandaag verblijf hebben ze nog nooit van wifi gehoord. Maar gelukkig heeft Paul van AVC-computers in Koedijk een mobiel datakaartje voor me geinstalleerd zodat de fans van Pelgrim Andre toch dagelijks hun idool kunnen volgen.
Dus ik zou zeggen: zoekt u nog iemand om uw computer bij te houden, op naar AVC in Koedijk.