In een kringetje draaien

Zondag 22 april Leon - La Robla 27 km

Hup daar is Willem met de waterpomptang
de nijptang en de combinatietang
hup daar is Willem met de waterpomptang
want Willem is niet bang

gebroeders Bever (niet te verwarren met de gebroeders Brouwer)

Het aardige van Spanje is dat er 's morgens vroeg al cafes open zijn. Behalve dan op zondag.

Ook een straatveger heeft weinig hoopvol nieuws voor me. Nee, op zondag is er geen enkele bar open.
Gelukkig laat ik me daar niet door ontmoedigen. Na een kwartier lopen zie ik een ijssalon die open is.
Maar gek genoeg vlak bij mijn hostal. Zonder het te weten heb ik in een kringetje gelopen.
Ze hebben ook een cafetaria. Niets is te gek. Een tostada geen probleem. Met boter of met tomaat?
Een broodje ham om mee te nemen? Jamon dulce of jamon serrano? Ook een fles fris water voor onderweg kan geregeld worden.

Cafetaria die wel open is

Ik ga op pad naar het startpunt van de camino naar Olviedo. Vlak daarbij zie ik zo'n zelfde ijssalon. Is dat een keten? Nee, het is dezelfde. Dat is toch wel zorgelijk. Ben ik al twee keer in hetzelfde kringetje gelopen.

Nu hoor ik de spirituele volgers onder u al vragen. Ja maar pelgrim Andre, hoe moeten wij dat duiden? Kunnen we hier lessen uit trekken? En zo ja, zijn die dan ook toepasbaar in ons dagelijks leven?

Ja, beste volgers. Eén dwaas kan meer vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden. Moeten we nu onze eigen weg volgen met het risico dat we soms de weg kwijt raken of in een kringetje lopen? Of moeten we op de 'gele pijlen' van anderen vertrouwen? Maar lopen we dan niet juist in een kringetje?

Zo brengen de gele pijlen mij nu voor de tiende keer in Santiago. Waarom niet eens naar Rome of Jeruzalem pelgrimeren? vragen mensen mij wel eens. Maar ik wil helemaal niet naar Rome of Jeruzalem.

Ik denk dat u voor uzelf ook die vraag maar moet beantwoorden. Wil ik wat anders of vind ik het wel best.

Heeft u hier iets aan gehad volgers (nee he?)

Bij het chique hotel San Marcos moeten we een keuze maken. Maar die had ik thuis al gemaakt. De rustige variant naar Oviedo.

Drukte op de camino Frances

De eerste 8 km zijn nagenoeg vlak. Dan houdt het asfalt op en begint een onverhard pad met veel stenen. En veel stijgen en dalen. In de verte zijn de besneeuwde toppen van de Picos de Europa te zien. 

Vergezichten ontvouwen zich

Niet altijd even comfortabel. 

De weg voert door een bos met kurkeiken. Het is tijd voor de lunch, maar om nu op de grond te gaan zitten... Ik loop maar door in de hoop dat er een plek komt waar ik kan zitten. 

Mijn vertrouwen wordt niet beschaamd, want midden in het bos heeft de apostel een stoel voor me klaargezet. 

De apostel heeft eens stoel voor me klaargezet

Ik laat me de lunch goed smaken.

Pelgrim met bekertje yoghurt

Het is behoorlijk klimmen en dalen. Van 800 naar iets boven de 1000 m. Dan weer terug naar 900 en nog eens naar 1000.
In Puente La Seca heb ik er 27 km op zitten (inclusief verkeerd lopen). Het is nog 7 km naar La Robla. Dan zou het deze eerste dag 34 km zijn met flink veel klimmen en dalen.
Dat gaan we dus niet doen. In de bar laat ik een taxi voor me bellen.
Die brengt me naar de pelgrimsherberg in La Robla waar ik de slaapzaal deel met een Rus met de naam Slava (dat verzin je niet, dat gebeurt gewoon).
Naast de herberg speelt de plaatselijke jeugd een potje voetbal. Erg vredig allemaal.

Genoeg gelopen, Kunt u een taxi voor me bellen?

In 1999 was ik ook in La Robla tijdens mijn eerste pelgrimage. Ook op een zondag. Het was toen een depri mijnbouwstadje en dat is het nog steeds. Non al fin de la mineria staat er op een muur geverfd.

Ik zou zeggen: zeg eens ergens ja tegen. 

Pelgrimsherberg La Robla

Boemelen met de bever

Wat leuk, volger Jos E. te V. dat je zo opgaat in mijn blog dat je zelfs uitdrukkingen gaat googlelen.

Boemelen met de bever heb ik zelf bedacht, maar ik hoop dat het ooit een staande uitdrukking wordt die in de Van Dale opgenomen wordt.

Een bever is een vlijtig dier, altijd aan het werk. Met een bever gaan boemelen is dus geen strak plan.

Een zinloze exercitie als het ware. De uitdrukking is voor mij een metafoor die staat voor een domme actie.