De pelgrim is gearriveerd

Dan moet je m'n zuster zien, dan moet je m'n zuster zien
Oh, we lijken helemaal niet op elkaar
Dan moet je m'n zuster zien, dan moet je m'n zuster zien
Alle mannen, die zijn stapelgek op haar
Ze voelen niets voor mij, ze lopen mij voorbij
Maar in een hele rij, hangen ze aan haar zij

Ria Valk

Vanmorgen voor de vierde keer in mijn leven de 12 km van Lavacolla naar Santiago gelopen. Inmiddels ken ik de weg wel dromen. Eerst een paar km door een bos van eucalyptusbomen, dan de TV-studio's van TV Galicia en TV Espana, dan de camping, vervolgens Monte Gozo met het waanzinnig grote monument ter gelegenheid van het bezoek van Paus Johannes Paulus. Ik heb net als Stalin niet zo veel met de Paus. Deze dictator zei ooit: "De Paus? de Paus? hoeveel divisies heeft de Paus?"

Pelgrims op weg naar Santiago

Monte do Gozo

Ik ben wel benieuwd of ze die losse planken in de brug over het spoor nu al eens gerepareerd hebben. In 2015 kwam ik na een tocht van 2500 km in Santiago aan. Brak ik in het zicht van de haven nog bijna mijn been over een stel losliggende planken.
Inderdaad, de planken zijn vernieuwd.

Nieuwe planken

Maar nog niet allemaal. Fijn ook dat sommige dingen nog gewoon bij het oude blijven. 

Maar gelukkig ook nog oude planken

Even een plaatje voor volger Andrea die altijd dieren aan het redden is. 
Deze vereniging zet zich in voor de dieren op de camino en vraagt pelgrims geen honden met zich mee te laten lopen. Die honden hebben een huis en zijn dan aan het eind van de dag ineens dakloos.
Ja, dat is ook altijd mijn angst als een hond een stukje met me meeloopt. Gaat hij nog wel weer terug naar huis?

Vereniging ter bescherming van de dieren op de camino

Zag ik gisteren mijn auto rijden. Vandaag zie ik mijn motor staan. Ook wel weer bijzonder want ook dit model wordt niet meer gemaakt.

Triumph Trophy uit 2015

Eerst even op het plein voor de kathedraal gezeten. Vervolgens vriendelijk en onbevlekt ontvangen in het Seminario Mayor San Martin Pinario aan de Praxa Inmaculada (naast de zij-ingang van de kathedraal)

Hospedaria Seminario Mayor San Martin Pinario

Met eenvoudige maar kraakheldere kamers. En snelle internetverbindingen (dat dan weer wel)

's Middags even de vrijwilligers in de Huiskamer van de Lage Landen groeten. Ik stel me netjes voor. 'Dé André Brouwer?' vraagt de mannelijke vrijwilliger.
Met mijn naamsbekendheid in het buitenland zit het dus inmiddels wel goed.

Leja en Peter van de Huiskamer van de Lage Landen

Peter is wel eens bij een lezing van me geweest en weet nog dat hij toen mijn boekje 'De Pelgrim' heeft ontvangen.
De huiskamer is boven het pelgrimsbureau en daar staan zoals gewoonlijk weer lange rijen voor een Compostela.
Dit brengt mij op het lied van de dag van Ria Valk: Maar in een lange rij hangen ze aan haar zij. 

Pelgrims in de rij voor een compostela

Ik ben bewust vandaag nog niet de kathedraal in geweest. Dat bewaar ik voor woensdag a.s. als ik op de dag zelf de apostel ga bedanken voor een voorspoedige genezing van mijn openhartoperatie. 
De pelgrimsmis in de kathedraal heb ik niet zo veel mee. Dat is inmiddels verworden tot een toeristisch spektakel en het is mij eerder opgevallen dat voor veel bezoekers van de pelgrimsmis het te veel gevraagd is een uurtje je mond te houden.
Ik ga morgen een intiemere kleinschaligere dienst uitzoeken. Er zijn er diverse.
Dan zal ik ook aan de volgers denken die me gevraagd hebben een kaarsje voor hen op te steken.
Ze weten zelf wel wie dat zijn.

Bericht in de mailbox
Dan zat er vandaag een bericht in mijn mailbox waar ik regelmatig aan moest denken.
Na mijn pelgrimage in 2015 van Alkmaar naar Santiago bleef ik maar last houden van een blessure aan de achillespees.
Omdat het maar bleef duren ging ik op advies van mijn dokter naar een osteopaat. Ik maakte kennis met Hans, een vrolijke man - jonger dan ik - met wie ik tijdens de behandelingen veel gelachen heb. Ook was hij zeer belangstellend naar mijn pelgrimservaringen naar Sint Jacob, ook omdat hij zelf een zoon had die Jacob heette. Ik heb hem nog mijn boekje Praktisch Pelgrimeren cadeau gedaan. 
Omdat er geen progressie na de behandelingen bleek, zijn we er  in goed overleg mee gestopt. Uiteindelijk zijn de klachten 'vanzelf' overgegaan.
Vandaag zat  het bericht in mijn mailbox dat de praktijk door een collega is overgenomen. Deze collega had hem ook vervangen tijdens zijn ziekte. Hans was na een kort ziekbed overleden.
Het raakte me dat ik dit bericht nu net 'toevallig' moest ontvangen terwijl ik in Santiago was.
Eens te meer een reden om te beseffen dat gezondheid niet vanzelfsprekend is al denken we dat soms wel.