denk dan aan mij terug in al je dromen
en een witte duif vliegt dan van ver over zee
brengt dan een laatste brief van mij met zich mee
Corry Konings
De vaste volgers weten wel dat ik altijd open met een Nederlandstalig lied. Vandaag La Paloma van Mireille Mathieu in de uitvoering van Corry Konings (anders zou het geen Nederlandstalig lied zijn)
Ik loop altijd overdag na te denken over het lied. Lange tijd was dat In het groene dal, in het stille dal, maar toen ik na een vermoeiende dag hartelijke ontvangen werd door hospitalera Paloma was de keus snel gemaakt. Ze gaf me een bed in de vrouwenslaapzaal, waar ik vandaag ook de enige' vrouw' ben (dat dan weer wel)
En de tekst sluit ook wel mooi aan bij wat ik altijd tegen mijn Annemieke zeg. Mocht ik niet meer terugkomen, denk dan maar dat ik ben heengegaan tijdens iets wat ik erg graag deed.
Maar zo ver is het gelukkig nog niet. Hoewel...
Daarover straks meer.
Om zes uur opgestaan om eerst de beloofde blog van gisteren te maken.
Om kwart na acht de deur uit. Het is mistig, maar dat heeft ook zijn charme.
Op papier is het een makkelijke etappe, per saldo meer dalen dan klimmen, maar de praktijk blijkt toch anders.
e
De afdalingen zijn steil waarna het weer flink klimmen is.
En wat ook niet mee werkt is dat er de eerste 17 km geen bar of winkel is (dat blijkt uiteindelijk 20 km te zijn).
Het is mistig en af en toe regent het een beetje. Ik prijs me gelukkig dat het gisteren niet zulk weer was, want dan was die solitaire bergetappe niet verstandig geweest.
Veel door weilanden waarbij het niet altijd duidelijk is of dat nu echt de goede weg is. Een hek ziet er nu niet echt uit als de entree van een pad, maar het blijkt wel degelijk de goede weg.
 |
| Dit is toch echt de weg |
Dan een pad dat tegen een berghelling ligt, met alleen maar bos. Blijkbaar heeft er een storm flink huisgehouden, want er liggen veel bomen op het pad waarbij ik soms halsbrekende toeren uit moet halen om er langs te komen. Want als je iets te veel naar rechts beweegt, stort je van de helling het ravijn in.
Maar het kan nog gekker.
 |
| Niet geschikt voor lange pelgrims |
 |
| Driedubbele okser |
 |
| Ja, die van bosbeheer ruimen niets op. |
Na 20 km kom ik om half 3 dan eindelijk in Campomanes. Ik heb de hele dag nog geen koffie gehad, dus eindelijk...Maar alle bars zijn gesloten. Gelukkig is er wel een restaurant open waar je niets kunt eten (dat dan weer niet). Maar ik laat me er de koffie goed smaken.
Dan zijn het nog 7 saaie kilometers naar Pola de Lena. Na al die dagen met overnachtingen in dorpen waar niets, maar dan ook echt niets te beleven valt, is het fijn weer eens in een stadje aan te komen.
Hospitalero Paloma ontvangt me hartelijk. Of er restaurants zijn? Ja, wel 30!
Ze toont me de slaapzaal. In de kast liggen de dekens. 'Schoon gewassen,' voegt ze er nadrukkelijk aan toe. Ze heeft zeker mijn blog van maandag gelezen.
Paloma beveelt met Sidreria Mino aan waar je voor 9 euro een pelgrimsmenu kunt eten. Met die 7 euro voor de pelgrimsherberg en geen bars op winkels op de route was het weer geen dure dag.
Het sanitair in de herberg doet niet voor een luxe hotel onder. Zelfs met deodorant. Genderneutraal (dat dan weer wel)
 |
| Genderneutrale deo |
Op de deur van de douche hangt een waarschuwing 'gladde vloer'. Och ja, denk je dan. zo'n waarschuwing waar men zich mee in wil dekken.
De vloer loopt echter in een steile hoek naar beneden. Handig voor de waterafvoer, maar ik val en kan me nog ternauwernood vastgrijpen aan de deur.
Tja, dan doe je je best om niet op de hartbewaking in Leon te geraken, eindig je nog bijna op Ortopedie in Oviedo.
 |
| Gladde vloer |
 |
| Eindig je nog bijna op Ortopedie |
Paloma beveelt met Sidreria Mino aan waar je voor 9 euro een pelgrimsmenu kunt eten. Met die 7 euro voor de pelgrimsherberg en geen bars op winkels op de route was het weer geen dure dag.
 |
| Sidreria Mino |
 |
| En zo schenk je de Sidra in |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten